Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

διαφορα

Χρειάζομαι αποκοπή.Και επικόλληση αλλού.Ίσως και να μην πρέπει να χρειάζομαι την επικόλληση.Αλλά την χρειάζομαι, πώς να το κάνουμε. Το στανταράκι όμως είναι η αποκοπή.
Γιατί κάθε φορά που μιλάω μαζί σου πέφτω.Σήμερα από το πρωί είχα κέφια,μια αισιοδοξία και μια όμορφη διάθεση.Και μετά εμφανίστηκες στην οθόνη του κινητού μου, και άκουσα την φωνή σου και τα είπαμε και γαμήθηκε το είναι μου πάλι.Και νταξ.Θα το διορθώσω αυτό, δεν τρέχει κάτι, αλλά δεν το αντέχω να γίνεται.Γι αυτό σου λέω.Αποκοπή.Και μετά επικόλληση.Αλλού.Ή και όχι.Αλλά αποκοπή σίγουρα.Τα είπαμε αυτά.Και δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά δεν μίκρινα τα γραμματάκια μου καθώς σου μιλούσα..
--------------------------------------------------------------------------------
Το μαγάλο μυστικό μου (φύλαξέ το λίγο ακόμα, λυπημένη μου καρδ-ι-άαααα).Φοβάμαι τα σκυλιά.Από μικρή.Πολύ.Παλιότερα εξαφανιζόμουν ακόμη και στην θέα ενός πολύ πολύ μικρού κουταβιού. Η μαμά μου μου είχε πει,οτι όταν ήμουν μωρό είχε ανέβει στο καρότσι μου ένα τεράστιο σκυλί και είχα τρομάξει.Έτσι το εξηγεί.Και εγώ δεν έχω άλλο τρόπο να το εξηγήσω.Ολόκληρη γαιδάρα πια και τρέμω..Με τα σκυλιά που έχουν ιδιοκτήτη βέβαια , πρέπει να παραδεχτώ πως έχω αποκτήσει άνεση.Δεν φοβάμαι.Μπορώ να βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο, και αν πρόκειται για ήσυχο σκυλί μπορεί και να το χαιδέψω.Εκεί δίνω κρέντιτς στον Μάικ, τον σκύλο του νονού μου που ήταν φοβερό σκυλί και μέχρι και εγώ το αγαπούσα πολύ.Οπότε ναι.Είμαι άνετη με τα σκυλιά που έχουν ιδιοκτήτη.Εκεί που μου κόβεται το αίμα είναι με τα αδέσποτα, ή με αυτά τα μεγάλα άγρια -τύπου ντόπερμαν- που όλο γαβγίζουν και σου δείχνουν τα δόντια τους.Τρέμουν τα πόδια μου και με λούζει κρύος ιδρώτας μόλις τα αντικρίσω στο δρόμο ή οπουδήποτε..Τραγική είμαι. Αλλά δεν μπορώ να το καταπολεμήσω με τίποτα, όσο κι αν έχω προσπαθήσει.Μέχρι εκεί ήμουν.Μέχρι τα ήρεμα-άντε και παιχνιδιάρικα- σκυλιά σπιτιού. Τα υπόλοιπα..Μακριά κι αγαπημένοι...Ντροπή Μαργαρώ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Σήμερα άνοιξα το μαγαζί μας.Μέχρι τις 11.3ο 3 πελάτες μόνο, μία με 3.30 , η άλλη με 11.20 και η τρίτη χωρίς καν να ψωνίσει..Βάραγα μύγες.Για να ακριβολογώ, κατσαρίδες βάραγα-μικρές ευτυχώς- έχουμε γεμίσει.Αυτή η τρύπα στο παράθυρο του μπάνιου φταίει. Καθάρισα τα ράφια όμως, πέρασε η ώρα, ήρθε και η μανούλα μετά, πήρα πούλο εγώ, ήρθα πάλι στο ερκοτίσιο μου.
Κρίση.Η Κρίση η οικονομική με χώρισε απ την Κική.Εμένα δεν με χώρισε απο τον Π. η κρίση.Η μαλακία του με χώρισε.Δεν γαμιέται.Οχι ο Π. Η κατάσταση γενικά.Περασμένα ξεχασμένα. Λέμε τώρα. Επιστροφή εκεί που άρχισα. Αποκοπή.Επιγόντως.

3 σχόλια:

charlie7 είπε...

Ακόμα υπάρχουν φράσεις όπως «χρυσό ζευγάρι»,
«προγαμιαίες σχέσεις», «όρκος συζυγικός»
Τα πάντα για να αιχμαλωτίσουμε το φεγγάρι
Να'ναι δικοί μας οι κρατήρες κι ο κρύος καπνός.
Ένα γερόντιο μες στα λάπτοπ μας συσσωρεύει
Φωτογραφίες απ' την αγάπη μας κι mp3
Κι ένας αέρας για πολύ λίγο μας χαϊδεύει
Μετά «αποθήκευση», «επικόλληση», «διαγραφή»

Ευτύχω είπε...

ομολογώ πως μου άρεσε η παραπάνω στιχομυθία charlie7. Πέραν τούτου, θα 'θελα να παραγγείλω για το τραπέζι 4 μια αποκοπή καλοψημένη να τη μοιραστώ με το φιλενάδι μου όπως το παγωτό μερέντα. Δε γουστάρω άλλα τηλεφωνήματα και πισωσκέψεις. Δε λέω πισωγυρίσματα γιατί αυτό το φάγαμε στη μάπα, το χωνέψαμε κ το αποβάλαμε μέσω πρωκτικής οδού.νο μορ κολς!αντιλαβού???

charlie7 είπε...

Θέλω να πιστεύω ότι αφού τα γραμματάκια δε μίκρυναν, η αποκοπή κατευθύνεται ήδη προς το 4...Καλή σας όρεξη!