μαντρουγκάντα

Έτσι λέγεται το ξημέρωμα στα ισπανικά και στα πορτογαλικά..ακόμα ξημέρωμα δεν είναι αλλά ακούω madrugada και ύπνο δεν έχω και σκέφτομαι ότι τώρα θα είναι 2 το πρωί στην Αθήνα και πιθανότατα θα γύρναγα με τα πόδια από τα Εξάρχεια προς το σπίτι, ακούγοντας μουσική..Και συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου έχει λείψει μια βόλτα στην Αθήνα..Μόνη ή μαζί σου.Κάναμε ωραίες βόλτες..Και με την Ε. κάνουμε ωραίες βόλτες.Με ένα mp3 και από ένα ακουστικό η κάθε μία και τραγούδια..δυνατά..
Δυνατά.Όπως σε αγαπάω.Και όπως με νευρίασες σήμερα.
Οι Madrugada ηταν μεγάλη μπάντα συνειδητοποιώ κάθε φορά που τους ακούω.Και όχι μόνο από το Industrial Silence που παίζει τώρα και που είναι δισκάρα..Από όλα.Από τη μουσική τους, τους στίχους, τη φωνή του Hoyem.Όλα.Μπαντάρα.
Έχω ακούσει και πολλά καινούρια πράματα τελευταία, και θέλω να πω γι αυτά, και εντυπώσεις και τέτοια, αλλά μάλλον δεν είναι ο καιρός μου και η φάση μου να πω.Εξάλλου ποιον νοιάζει κιόλας.Αυτό να μου πεις.Αυτό θα σου πω.
Μπορεί να κοιμηθώ τώρα.