Εν τέλει δεν με πείραξε ιδιαίτερα.Μάλλον έχει πάψει αρκετό καιρό τώρα να με πειράζει.Έχω βρει κι εγώ τον εαυτό μου.Είμαι πολύ καλά τον τελευταίο καιρό και ευτυχισμένη.Αυτό βέβαια είναι κάτι που σε αφήνει παντελώς αδιάφορο.Αλλά και μένα με αφήνει αδιάφορη το γεγονός ότι σε αφήνει αδιάφορο.
Μάλλον δεν με πείραξε και πολύ.Αλλά αν δεν με πείραξε γιατί σου γράφω κάτι που δεν θα διαβάσεις ποτέ;Έτσι.Γιατί μπορώ.
Το καλοκαίρι έμαθα.Και στιγμιαία ένιωσα τσιμπηματάκια ζήλιας.Μόνο στιγμιαία.Και απλώς αναρωτιόμουν με ποιον τρόπο εκείνη τα κατάφερε.
Και τώρα έλειψε το τσιμπηματάκι.Σταρχιδισμός κυριάρχησε.Αλλά και πάλι αναρωτήθηκα.Με ποιον γαμημένο τρόπο;Κοίταξα τη φωτογραφία.Ο λόγος σίγουρα δεν ήταν εκεί.
Ξέρεις κάτι όμως.Διαπιστώνω ότι στην πραγματικότητα δεν με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλου.Και τσάμπα αναλώνω τις σκέψεις μου σε σένα αυτό το τελευταίο δεκάλεπτο.Δε νομίζω ότι αξίζει καν τον κόπο.Άλλωστε ο καθένας έχει βρει τον δρόμο του μια χαρά.Και μπορεί εμένα να με ένοιαζε και για τον δικό σου δρόμο αρκετό καιρό, εσένα όμως αντίστοιχα δεν σε ένοιαξε ποτέ.Γι αυτό λοιπον σταματώ εδώ.Ένα όμορφο , βροχερό, κυριακάτικο πρωινό αξίζει να συνοδέψω το ζεστό μου τσάι με τη σκέψη άλλων πραγμάτων και άλλων αθνρώπων.Που θα κάνουν το ίδιο τώρα..ή μετα..
Πριν από 2 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου