πριν με πάρει ο ύπνος ..

..κι ενώ κάπως κρύωνα, και κάπως με πλάκωνε η ένταση και οι σκέψη του τι είναι σωστό, τι λάθος τι έτσι τι αλλιώς, τι να πω , τι να μην πω, αυτός ήρθε..

Perhaps it's the color of the sun cut flat
And covering the crossroads I'm standing at
Or maybe it's the weather or something like that
But daddy, you been on my mind

I don't mean trouble, please don't put me down, don't get upset
I am not pleading or saying, "I can't forget you"
I do not walk the floor bowed down and bent but yet
Daddy, you been on my mind

Even though my mind is hazy and my thoughts ,they might be narrow
Where you been don't bother me nor bring me down in sorrow
It don't even matter who you're waking with tomorrow
Daddy, you're just on my mind

I am not asking you to say words like yes or no
Please understand me, I'm not calling for you to go
I'm just breathing to myself, pretending not that I don't know
That daddy, you been on my mind

When you wake up in the morning, baby, look inside your mirrorOh, you know I won't be next to you, you know I won't be nearI'd just be curious to know if you can see yourself as clearAs someone who has had you on her mindAs someone who has had you on her mind

φίλε έλα απόψε που πονάω ή που δεν πονάω και τόσο πολύ.

Μεγάλη κουβέντα η λέξη φίλος, δε νομίζετε; Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν ήξερα καν πώς να ορίσω τον φίλο. Πολύ εύκολα έπαιρνε κάποιος αυτό το τίτλο από μένα. Τα τελευταία όμως χρόνια το σκέφτηκα πιο θοροουλι που λένε και στα εγγλέζικα, και έβγαλα έναν δικό μου ορισμό σχετικά με το ποιός είναι φίλος.
Φίλος είναι αυτός που είναι εκεί. Στη χαρά και στη λύπη. Κυρίως στη λύπη.Για να σε στηρίξει ή τελοσπάντων για να κάνει ό,τι μπορεί. Ο φίλος κάνει ό,τι μπορεί.Κι ας είναι το πιο μικρό πραγματάκι. 'Όπως πχ. να σου φέρει ένα παγωτό.Ή να σε πάρει τηλέφωνο να σου πει αυτό το "Γεια χαρα!Εδώ είμαι!". Κι ας λείπει. Είναι εκεί όμως.
Φίλος είναι αυτός που σ'αγαπάει.Δηλαδή κάνει το πρόβλημά σου δικό του . Στεναχωριέται με τη λύπη σου!Χαίρεται με τη χαρά σου. Κυρίως αυτό. Δύσκολο. Αλλά ο φίλος έτσι είναι. Θα χαμογελάσει πλατιά όταν του πεις τα όμορφα νέα, θα αρχίσει να ξεφωνίζει μαζί σου όταν πετύχεις έναν στόχο σου και όταν σε δει να κλαις θα κλάψει. Ή θα πάρει το χέρι σου και θα το σφίξει. Και δε θα κοιτάξει το ρολόι του.
Φίλος κάποιος γίνεται με πολλούς τρόπους.Νορμάλ και ανορθόδοξους. Μπορεί να τον ξέρεις από πάντα, και να είναι φίλος by default.Όλα τα παραπάνω να έχουν χτιστεί ή να υπάρχουν από πάντα. Ξέρεις όμως ότι υπάρχουν. Μπορεί πάλι, να τον γνώρισες σε μια στιγμή περίεργη και κάτω από συνθήκες που σας έκαναν να έχετε μια σχέση τελείως διαφορετική από αυτή που έχουν δύο άτομα που γνωρίζονται 2 μήνες. Από την άλλη μπορεί να ήταν και πάντα μπροστά στα μάτια σου και να μην το χες καταλάβει. Και μια βόλτα στη Χριστουγεννιάτικη Αθήνα να είναι αρκετή για να πεις, "μα είναι η φίλη μου!".
Ο φίλος δεν φεύγει.Είναι κοντά ακόμα κι αν χαθείτε κι αν αλλάξετε.Σ αγαπάει με τα ελλαττώματά σου. Κι αυτό το γεγονός κανει και σένα από μόνο σου να τον αγαπάς για όλα τα ελλατώματα του. Κι αν αυτό δε συμβαίνει, μάλλον δεν είσαι φίλος. Πόσοι όμως στ'αλήθεια μπορούν να δουν το καλό που κρύβει ο καθένας μέσα του; Και να το ξεχωρίσει από το ελλάτωμα με τέτοιο τρόπο ώστε το ελλάτωμα να γίνει προτέρημα και λόγος για περισσότερη αγάπη; Δεν ξέρω.Μπορεί και να το μπέρδεψα..Αλλά τους τελευταίους μήνες νιώθω μια κρίση ανάμεσα σε μένα και τις φίλες μου. Και προφανώς κατι κανω στραβά, κάπως χάνομαι κι εγώ και κλείνομαι, αυτό είναι ένα ελλάτωμα..Αλλά συμβαίνει.Και ξέρω πως κάποιες από αυτες το πιάνουν.Και με αγαπούν έτσι. Γιατί είναι φίλες..Με στεναχωρεί όμως η απόρριψη από ανθρώπους που περιμενα να με δεχτούν αλλιώς.Όπως κανω κι εγω.. Το παραπάνω ποστ δεν ηταν υποδειξεις Σκέψεις ήταν. Δεν ξέρω αν εγώ είμαι έτσι απέναντι σε αυτούς που θεωρώ φίλους μου.Αυτό προσπαθώ. Μπορεί να είμαι και λάθος. Αλλά τι να γίνει, έτσι είμαστε.. Οι άνθρωποι γενικότερα.