Τρόμαξα λίγο. Και θα σας πω αμέσως και γιατί.
Σήμερα είναι μια μέρα στη δουλειά που το μυαλό απλώς αρνείται να συνεργαστεί και να έρθει κατά Κορωπί μεριά. Ντάξει φυσιολογικό είναι και αυτό ενίοτε.Μπορεί να φταίει που με ενοχλούσε το στομάχι μου και δεν κοιμήθηκα καλά..Τι το θελα κι εγώ το σπανακόρυζο νυχτιάτικα;
Για άλλο πράγμα όμως τρόμαξα.. Τρόμαξα διότι διαβάζοντας αναρτήσεις που είχα ποστάρει 5 χρόνια πριν , είδα ομοιότητες..Και διαφορές είδα.Πολλές.Καλές.ΟΚ. Αλλά οι ομοιότητες οι συγκεκριμένες δεν θα πρεπε να υπάρχουν.Όχι μετά από 5 χρόνια.Όχι μετά από όσα μεσολάβησαν. Το γαμημένο το μελομακάρονο . Αυτό. Δεν το θέλω άλλο αυτό. Δεν είναι ίδιο τώρα, όχι.Αλλά καμιά φορά μοιάζει.Και τρομάζω, αλήθεια..Θα περάσει, I guess.
Αλλαγή.Πολλές βασικά , αλλά η μια μεγαλύτερη και πολύ στενάχωρη.. Πριν 5 χρόνια μου την έσπαγε που ημουν μόνη και ξαφνικά γυρνούσαν οι γονείς μου από τη δουλειά και το σπίτι γέμιζε φασαρία και ζωή..ΑΧ να ξαναγινόταν αυτό..Σε αυτή τη φάση ανυπομονώ τα απογεύματα να γυρίσει η μητέρα μου και να πούμε δυο σαχλαμάρες..Η αλήθεια είναι πως δεν κάνει τόση φασαρία μόνη της..αλλά όσοι ξέρετε, πιάνετε τι θέλω να πω..
Καθόλου δεν το χω σήμερα κι αυτά που γράφω δεν έχουν συνοχή καμία. Αλλά δεν πειράζει , δεν μπορούμε και πάντα να είμαστε όπως νομίζουμε πως αρμόζει..
Λερώθηκε το καθαρό μου τζιν με καφέ. Νευρίασα με μενα πολύ. Αδιορθωτη είμαι, κοτζαμ γαιδάρα και λερώνομαι σαν 5χρονο.Ασχετο.
Αυτά.
Τρόμαζω πάντως να ξέρετε..
Σήμερα είναι μια μέρα στη δουλειά που το μυαλό απλώς αρνείται να συνεργαστεί και να έρθει κατά Κορωπί μεριά. Ντάξει φυσιολογικό είναι και αυτό ενίοτε.Μπορεί να φταίει που με ενοχλούσε το στομάχι μου και δεν κοιμήθηκα καλά..Τι το θελα κι εγώ το σπανακόρυζο νυχτιάτικα;
Για άλλο πράγμα όμως τρόμαξα.. Τρόμαξα διότι διαβάζοντας αναρτήσεις που είχα ποστάρει 5 χρόνια πριν , είδα ομοιότητες..Και διαφορές είδα.Πολλές.Καλές.ΟΚ. Αλλά οι ομοιότητες οι συγκεκριμένες δεν θα πρεπε να υπάρχουν.Όχι μετά από 5 χρόνια.Όχι μετά από όσα μεσολάβησαν. Το γαμημένο το μελομακάρονο . Αυτό. Δεν το θέλω άλλο αυτό. Δεν είναι ίδιο τώρα, όχι.Αλλά καμιά φορά μοιάζει.Και τρομάζω, αλήθεια..Θα περάσει, I guess.
Αλλαγή.Πολλές βασικά , αλλά η μια μεγαλύτερη και πολύ στενάχωρη.. Πριν 5 χρόνια μου την έσπαγε που ημουν μόνη και ξαφνικά γυρνούσαν οι γονείς μου από τη δουλειά και το σπίτι γέμιζε φασαρία και ζωή..ΑΧ να ξαναγινόταν αυτό..Σε αυτή τη φάση ανυπομονώ τα απογεύματα να γυρίσει η μητέρα μου και να πούμε δυο σαχλαμάρες..Η αλήθεια είναι πως δεν κάνει τόση φασαρία μόνη της..αλλά όσοι ξέρετε, πιάνετε τι θέλω να πω..
Καθόλου δεν το χω σήμερα κι αυτά που γράφω δεν έχουν συνοχή καμία. Αλλά δεν πειράζει , δεν μπορούμε και πάντα να είμαστε όπως νομίζουμε πως αρμόζει..
Λερώθηκε το καθαρό μου τζιν με καφέ. Νευρίασα με μενα πολύ. Αδιορθωτη είμαι, κοτζαμ γαιδάρα και λερώνομαι σαν 5χρονο.Ασχετο.
Αυτά.
Τρόμαζω πάντως να ξέρετε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου