να σας πω μια ιστορία;

Πέρασαν δύο μήνες αγαπητέ αναγνώστη, και εγώ άφαντη. Σχωράτε με.Δεν φταίω εγώ. Φταίει ο έρωτας (όλα τα χει πει η ευλογημένη). Καλα νταξ, όχι μόνο..Ξέρετε τώρα, τρεξίματα, Ολλανδίες, μαλακισμένες συναναστροφές και διαδικασίες, βόλτες, διπλωματικές φφφ..Δεν είχα και πολλή έμπνευση το παραδέχομαι. Γουατέβερ όμως, τώρα μου ρθε. Μεταξύ της κυρίας Etta James και του απογευματινού καφέ. Γιατί μπορεί αγαπητέ αναγνώστη να κοντεύει βράδυ,αλλά ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στη χώρα που από Μάιο και μετά, τον πούλο,νύχτα δεν έχει και πολύ. Ξυπνάω φίλε μου σήμερα έντρομη, φώς έξω, μου έπεφτε ο ήλιος μέσα στο μάτι. Τρόμαξα, ήθελα να είμαι νωρίς στη σχολή.Τι σκατά, δεν χτύπησε το ξυπνητήρι στις 7; Κοιτάω, ήταν μόλις 5..Ε..Ξανακοιμήθηκα. Αλλά έκλεισα και την κουρτίνα πρώτα.Η προσωρινή συγκάτοικος Δ., δεν είχε κάποιο θέμα.Κοιμόταν το κορίτσι. Χα!Έκπληξη.Είμαι σε άλλο σπίτι, όχι στο δικό μου. Και πώς να είμαι στο δικό μου βέβαια, αφού το ξενοίκιασα.Βέβαιααα..Από τον Απρίλη.Επειδή γυρνάω σιγά σιγά.Και η Ολλανδία γίνεται το προσωρινό μου μέρος.Χουχουχου (τρίψιμο χεριών). Φιλοξενούμαι λοιπόν στην καλή την Δ.που είναι εξαιρετικό κορίτσι και μια χαρά τα πάμε. Ευτυχώς για λίγες μέρες , γιατί η συμβίωση σε ένα δωμάτιο είναι ζόρικο πράμα. Πίνω λοιπόν τον απογευματινό ελληνικό καφέ μου, ακούω τον κύριο Κορτσέλη στο www.toradiofono.gr και υποτίθεται ασχολούμαι με τη διπλωματική μου ενώ με βαράει η υποψία ήλιου που έχει βγάλει σήμερα. Όπως καταλαβαίνετε βέβαια, μόνο μετη διπλωματική δεν ασχολούμαι. Τέλειωσαν κι οι ζωές στο κάντι κρας, γάμα τα! Αντί λοιπόν να ασχολούμαι με τα Enterprise Reference Architectures σκέφτομαι διάφορα παρελθοντικά γεγονότα, όπως εκείνη τη συναυλία που είχα πάει τον Σεπτέμβρη του 10. Μου τη θύμησαν σήμερα οι μουσικές επιλογές της αδερφής μου. Νίοφερτη εγώ στην Αιντχόφα, και μια Κυριακή μου στέλνει η Θ.ένα άλμπουμ του Mark Lanegan μαζί με την Isobel Campbell (ναι βρε, την Belle από τους Belle & Sebastian), το Hawk. Το ακούω κι εγώ, όμορφο ήταν , τον Λάνεγκαν τον αγαπούσα ήδη , και την Μπέλ βέβαια, μου λέει η Θ. παίζουν στο Effenar την άλλη Κυριακή, πάμε. Ε, πάμε της λέω. Και πήγαμε. Από τότε, νομίζω δεν έχω ξανακούσει το Hawk. Και δεν αγαπώ πια την Μπελ τόσο. Ίσως να την αγαπούσα ακόμα αν μας είχε ζητήσει ένα κέρμα. Γιατί αυτό της έλειπε. Ο Μαρκ ομως..αχ..
Έτσι ξεκίνησαν οι συναυλιοβόλτες μου στην Ολλανδία. Ψέμματα.Πρώτα είχαν προηγηθεί οι NoBunny, που πολύ ωραία είχαμε περάσει , και ήταν και το πρώτο μας ραντεβού με τη φίλη μου τη Θ., νομίζω το έχω ξαναπεί αυτό.Ακολούθησαν κι άλλες συναυλίες, αλλά δεν θέλω να πω γι αυτές, δεν θυμάμαι καν γιατί αναφέρθηκα σ αυτή, αλλά δεν θα διαβάσω παραπάνω να θυμηθώ γιατί θα χαλάσω τη μαγεία. (τσσσσ).
Παλιά μου φαίνεται..ναι παλιά πολύ, πριν 3 χρόνια..Ξεκινήσαμε από τα space boxes της  De Lismortel , πήγαμε στην Geldropseweg και τώρα είμαστε νομάδες μεν , αλλά με καλή παρέα θενκ γκοντ στις καινούριες εστίες. 'Ολα αλλάζουν, συνέχεια. Οι άνθρωποι, οι σχέσεις με αυτούς, οι καταστάσεις..όλα μεταβάλλονται. Σκάνε καινούρια πράγματα από το πουθενά, άλλα δεδομένα αλλάζουν, εκπλήξεις έρχονται και μετά παύουν να είναι εκπλήξεις (γιατί ας το πούμε-φαινόταν το πράγμα, από τον Γενάρη του 2012 που ξεκίνησε η "γνωριμία" με εκείνη την κοπέλα).Το μόνο που μένει σταθερό είναι οι Ολλανδοί. Αυτοι ρε φίλε, βρέξει χιονίσει (και χιόνισε και πολύ φέτος) 12 η ώρα θα φάνε λαντς, και μόλις ξεμυτίσει ο ήλιος πίσω από το μαύρο σύννεφο, θα βάλουν σαγιονάρα και θα κάνουν μπάρμπεκιου.Να ναι καλά τα παιδιά, να χαίρονται τη ζωή τους εδώ.Αλλά μακριά μου πλιζ. 
Ε αυτά.Τέλειωσε ο καφές, λέω να ασχοληθώ με τη διπλωματική πάλι.Αφού παίξω πρώτα Κάντι Κρας. Γεια σας! (Τελικά ιστορία δεν είπα-μόνο μαλακίες-αλλά δεν πειράζει, σας την έφερα και σας έκανα να διαβάσετε)