"Και να πέθαινε αύριο κάνα δυο δισεκατομμύρια κόσμος, μπορεί και να μη μ”
ένοιαζε, μπορεί και να μ” ένοιαζε, δεν ξέρω, πάντως αν πέθαινα εγώ δεν
θα ένοιαζε κανέναν, εδώ που τα λέμε έχω πεθάνει, οπότε τι έχω να χάσω;
Τα κλαμπ με τα ποτά από αργό πετρέλαιο και τους ηλίθιους στην πόρτα;
«Πρέπει να συνοδεύεστε», τι λε” ρε; εγώ είμαι μόνος μου, δε θέλω
συνοδείες, δε θέλω κηδείες, δε θέλω αηδίες, θέλω μόνο να είσαι κάπου και
να ξέρω ότι μ” αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, απίστευτη λέξη και
μάλιστα χωρίς προφυλάξεις, όμως είσαι εκεί; υπάρχεις; αν είσαι θα σε
βρω, εκατό τα εκατό, χίλια τα εκατό, και θά “μαστε μαζί και θα περνάμε
καλά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά."
Πριν από 3 ώρες
3 σχόλια:
αυτό το post θυμίζει κάτι που γραψες παλιότερα-δικό σου ήταν εκείνο, όχι δάνειο λογοτεχνικό
το λινκ δε, όλα τα λεφτά.
καιρό είχες να γράψεις. διαβάσματα ή καλοκαιρινή ραστώνη, όπως και να χει, keep going!
μαθιός
βιβλιάρα! το έχω διαβάσει 4 φορές!
@kalo paidi alla κι εγώ!Και ανα καιρούς επανέρχομαι!
Δημοσίευση σχολίου