βανίλια υποβρύχιο

Την φράση "με πλάκωσε το πάπλωμα" νομίζω την άκουσα πρώτη φορά όταν πήγαινα Β' Δημοτικού, από την δασκάλα μου , την Κυρία Χάρις.Είχαμε τα θρανία τοποθετημένα σε Π και καθόμουν με την Αμαλία ακόμη.Δεν θυμάμαι γιατί το είχε πει αυτό η κυρία Χάρις.Μάλλον θα είχε αργήσει επειδή παρακοιμήθηκε.Δεν ξέρω.Αυτό που ξέρω είναι ότι το σκέφτηκα σήμερα το πρωί όταν ξύπνησα καθυστερημένα.Πολύ.Το ξυπνητήρι χτύπησε.Και εγώ το έκλεισα.Κι έκατσα για λίγο κάτω από το πάπλωμα.Έτσι για να σκεφτώ ότι πρέπει να σηκωθώ και να φτιάξω πρωινό και να βρω τι θα βάλω.Και μέχρι να το σκεφτώ όλο αυτό είχε πάει 9:30.Πάει το πρώτο 2ωρο.Άντε να ντυθείς τώρα και να βγεις στον 1 βαθμο.Κοίταγμα στον καθρέφτη.Σιγά μην βαφτώ.Δρόμο.Μουσική στ'αυτιά και η κυρία Χάρις σαν εικόνα.Ξουτ.

Μεσημέρι στην βιβλιοθήκη.Είναι και ο Π. εκεί και με ρωτάει τι θα κάνω μετά.Δεν έχω και πολύ όρεξη να του πω.Ξεμπερδεύω με ένα "δεν ξέρω, πάρε με τηλεφωνο όταν τελειώσεις".Βάζω ξανά ακουστικά στα αυτιά.Ο Δημήτρης Χορν στην "Κάλπικη Λίρα" ζωγράφιζε το πορτραίτο της αγαπημένης του, την έκφρασή της όταν του έλεγε Σ'αγαπώ. Και αυτό ήταν το έργο της ζωής του.Και δεν το πούλησε σε κανέναν.Κι εγώ είμαι πολύ ρομαντικιά η καημένη.Και αναρωτιέμαι πού στα κομμάτια είναι ο Χορν μου.Θα σε βρω ρε πούστη.Πού θα μου πας.

Διαδρομή για σπίτι.Μουσική στα αυτιά, φυσικά, και ένα μηχανάκι περνάει ξυστά από δίπλα μου.Ουπς!Δεν σε άκουσα φιλαράκο!Σκασίλα μου, ακόμα όρθια είμαι.Πεινάω.Η ώρα έχει πάει 4 παρα δέκα και δεν ξέρω τι να φάω.Μακαρόνια.Βράζω λίγα.Και κάνω το υπεργεύμα που είχα να ετοιμάσω από την διπλή εξεταστική του Σεπτέμβρη του 2006.Μακαρόνια με κέτσαπ και τυρί.Στο σπίτι της Γ.Τι άλλο θα μπορούσαν να φάνε 8 άτομα που δεν είχαν και πολλά λεφτά πάνω τους.Γιο! Και διάβασμα "Σχεδιασμός Βάσεων Δεδομένων"-Γιαννακουδάκης.Κρητίκαρος λεβέντης και καραμπουζουκλής , αλλά όχι σαν τον μπαμπά μου.Τους θυμήθηκα όλους αυτούς σήμερα, με αφορμή τα μακαρόνια.Κι έριξα μπόλικη κέτσαπ από πάνω και τυρί.Και την έκανα ταράτσα που λέμε.

17 του Νοέμβρη σήμερα,το πολυτεχνείο δεν ήταν γιοτή και  σε 28 μέρες θα είμαι Ελλάδα.Κιθαρίτσα και έπαιξα μέχρι και το γελαστό παιδί.Γραφικότητες χωρίς τέλος.Αλλά μου καλάρεσε.

Καναπές και φλισένια κουβερτούλα.Κλείνουν τα μάτια και βλέπω την Μόνα (μια γκόμενα που είχε ο Ρος στον 8ο κύκλο από τα φιλαράκια) με ένα πολύ στυλάτο χτένισμα στα μαλλιά, σαν να τα έχει κατσαρώσει με τοστιέρα.Και φοράει μωβ σκιά.Κι εκείνη την ώρα η Θ.κατεβαίνει με θόρυβο τα σκαλιά και εγώ ξυπνάω και παω να λουστώ γιατί αύριο έχω παρουσίαση σε έναν καθηγητή που θέλω για σουπερβάιζορ στην διπλωματική μου.Μην ρωτήσει κανείς τι δουλειά έχει το λούσιμο.Εγώ έτσι νιώθω καλά.Άσε που κρυώνω κιόλας πολύ εκείνη την ώρα και μόνο το ζεστό νερό μπορεί να με συνεφέρει.Και την υποθερμία μου πού την πας;Πουθενά.Πού νατην πας κι εσύ.

Ξέρω γω.

Βανίλια υποβρύχιο στο τραπέζι.Χρόνια και ζαμάνια.Ανάβυσσος, ποτήρι γεμάτο νερό.Μαργαρίτα, Ελένη, Βασούλα, Γιωργάκης.Τα κουτάλια δίνουν και παίρνουν και ο θείος Στέλιος κάνει δουλειές αγροτικές μαζί με τον μπαμπά.

Πολλά είπα πάλι.Και δεν ξέρω γιατι.Thing go better with a little bit of razzmatazz.

Μπορεί να είναι άσχετο.Μπορεί και όχι.