Νόστος

Κοιτώντας έξω από το παράθυρο της βιβλλιοθήκης την λιακάδα.Είναι σαν άνοιξη.Ήλιος μετά την χθεσινή βραδυνή βροχή.Σταγόνες στα τζάμια, γαλάζιος ουρανός και λίγα σύννεφα.Το TU/e μοιάζει συμπαθές.Είναι σαν άνοιξη, μόνο που ο καφές είναι νερουλός και το κτίριο λυόμενο.Σαν την τροχοβίλα της θείας της Άννας στην Παιανία πριν φτιάξουν το σπίτι.Όταν ήμασταν μικρά.Με τον Γιώργο και τον Χρήστο κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο.Εκείνοι στην κουκέτα κι εγώ σε ένα ψηλό ντιβάνι δίπλα από το παράθυρο.Και ο Χρήστος να έρχεται και να το κλειδώνει γιατί φοβόταν μην μπει ο Μπάμπουλας.Εγώ δεν φοβόμουν.Μάγκας!

Και ξύπνημα το Σάββατο μέσα στην ζέστη της ξυλόσομπας και γάλα εβαπορέ με καοτόνικ για να γίνουμε σούπερ δυνατοι.Παιδικά στην τηλεόραση και παιχνίδι στην αυλή.Άνοιξη!

Και μετά καλοκαίρι.Ο Γιώργος και ο Χρήστος σταθεροί.Να μεγαλώνουμε μαζί σαν αδέρφια.Τσακωμοί!Τσακίσου φύγε!Κλάμα εγώ, τρέχω σπίτι.Αυτοί σκάβουν λάκο στην αυλή του παππού.Ο Χρήστος έρχεται, με βρίσκει και μου λέει συνομοτικά "Εγώ είμαι με το μέρος σου!Είμαι κατάσκοπος!Πρόσεχε, ο Γιώργος και ο Κώστας σκάβουν λάκο για να πέσεις επειδή είσαι κορίτσι!"..Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες.Η Χρυσούλα,η φίλη μου τότε στο χωριό είχε να σφουγγαρίσει, να καθαρίσει πατάτες, ακόμα και να μαγειρέψει.Δεν ερχόταν να παίξει μαζί μας.Ήλιος.Ντάλα μεσημέρι.Στο σπίτι η γιαγιά η Ελένη κόβει ντοματοσαλάτα και έχει φτιάξει λαδερό.Ο παππούς ο Μιχάλης λύνει σταυρόλεξο και η μαμά στρώνει τραπέζι.Στην αυλή , που ακόμα έχει σκιά. Ό ήχος από τα πιρούνια που χτυπάνε στα πιάτα, οι περαστικοί και το "κοπιάστε" του παππού.

Και τώρα έχουν περάσει χρόνοι 20, μπορεί και παραπάνω.Και στο Αιντχόβεν η λιακάδα σε προτρέπει για χαζοκουβέντες εκεί που βαράει ο ήλιος.Αλλά τίποτα άλλο.Ούτε παιδικά,ούτε Γιώργος και Χρήστος ούτε κοπιάστε όταν τρως.Ξανθοί μαντραχαλάδες και νταρντάνες τριγύρω.Κι όμως έχει λιακάδα ακόμα και αυτό είναι ωραίο.

Παδί δεν είσαι.Άλλαξες; Ή όχι;

Λείπει ο ήλιος της Ελλάδας και τα μέρη που μεγάλωσες.Κι ας μην θες να πας στο χωριό πια.Παράδοξο.Χρώματα.Χαρά.Νόστος!