Καιρο εχω να γραψω εδω.Δεν ξερω γιατι.Μαλλον ομως καλυτερα.Αμα δεν εχεις και κατι να πεις γιατι να βασανιζεις τον οποιο αναγνωστη.Οχι δηλαδη οτι τωρα εχω και πολλα να πω.
Ψαχνω να κανω μεταπτυχιακο εξω.Δηλαδη δεν ψαχνω.Εχω βρει.Κανω αιτησεις.Βεβαια απο το να κανω τις αιτησεις μεχρι να παω εχει πολυ δρομο.Το οικονομικο σκεφτομαι αρεκετα.Δυσκολα πολυ τα πραγματα.Θα δουμε.Προσπαθω να ειμαι αισιοδοξη και ψαχνω μια δουλεια για να μαζεψω τιποτα.
7 Ιουνιου θα ειναι τελικα η παρασταση στη σχολη χορου και ηδη προβαρουμε πυρετωδως.Απο τη μια μου αρεσει τοσο πολυ και σκεφτομαι και το συναισθημα της παραστασης που ειναι απεριγραπτο, απο την αλλη υπαρχουν παντα οι γκρινιες και οι μαλακιες που συμβαινουν και μας ριχνουν ολους.Εμενα δηλαδη αρκετα.Αλλα τελευταια εχω αρχισει να σκεφτομαι οτι τιποτα δεν ειναι τοσο μα τοσο σημαντικο για να χαλιεμαι..Και απο τη στιγμη που εχω υγεια ,αγαπη και τη ζωη μπροστα μου ολα θα πανε καλα.
Δεν ειναι πολυ ωραια να σκεφτεσαι ετσι?Φωτιζει η μερα.Κοιτω παλια μου ποστ και μελαγχολω.Ποσο μιζερη υπηρξα.Και ποσες στιγμες εχασα γι αυτη τη μιζερια.Και με την κωλοαρρωστια.Γι αυτο λεω.Υγεια και αγαπη.Και ολα θα ειναι ομορφα.Αυτο αξιζει ετσι κι αλλιως.
