..Καθε μπαλκονι εχει αλλη θεα;;ε;;..

..Νομιζω πως τελειωνει.Μετα απο 2 χρονια στην εταιρεια, ηρθε η ωρα να φυγω.Μετα απο αμετρητες συμβασεις ορισμενου χρονου-αλλες φορες για 6 μηνες, αλλες για 1(!!!)-I've had enough..Μιλησα σημερα με την προϊσταμενη και μου ειπε οτι η επομενη συμβαση θα ειναι 3μηνη..Κι εγω εχω μια σχολη που ΠΡΕΠΕΙ να τελειωσω.Και πολλη πιεση, και κουραση, και καμια διαθεση για διαβασμα μετα τη δουλεια.Αρα υπαρχουν 2 δρομοι.

1)Μενω μεχρι τον Αυγουστο, χανοντας διακοπες, και πιθανοτατα μαθηματα.Καθυστερω κι αλλο να τελειωσω το Πανεπιστημιο, και φουνταρω απο κανα μπαλκονι (αν γλυτωσω την υπερκοπωση).Επισης νιωθω μεσα μου μιση διοτι δεν υπαρχει πλεον προσωπικη ζωη (καθως τυρεχω σαν το Βεγγο να προλαβω τα παντα) και δεν προλαβαινω να παω μπαλετο.

2)Φευγω τωρα.Καθομαι και διαβαζω.Περναω 6 μαθηματα τον Ιουνιο κι αλλα 6 τον Σεπτεμβρη.Παιρνω πτυχιο.Παω και διακοπες.Νιωθω για λιγο 24 κι οχι 35.Το καλοκαιρι κανω και προετοιμασια και δινω τον Σεπτεμβρη εξετασεις στην ΚΣΟΤ.Θα λειπουν τα χρηματα, θα υπαρχει ενα ζορι.Αλλα κανεις δεν χανεται.Δεν θα πεινασω κιολας.

Ειναι νομιζω ξεκαθαρο τι θα κανω.Στεναχωριεμαι που φευγω.Θα μου λειψουν πολλοι απο εδω μεσα.Και η ολη φαση δουλειας-ανεξαρτησιας.Αλλα η προτεραιοτητα μου δεν αλλαζει μ αυτο.Εξακολουθει να ειναι το πτυχιο.Γιατι μενω πισω οσο δεν τελειωνω.Γιατι μπαινω σε εναν φαυλο κυκλο, σπουδαζοντας κατι που δεν γουσταρω.Μολις παρω πτυχιο θα εχω ολο το καιρο μπροστα μου και για δουλεια και για δημιουργια...
Καθε μπαλκονι εχει αλλη θεα..Αλλα ξερω ποια προτιμω..